شورشیرین
چشمات رو خوب باز کن.یه نگاه به دور و اطرافت بنداز . آره ، داری درست می بینی.قله رو میگم. قله اون بالاست! اون بالا سرزمین صداقت و پاکیه ،سرزمین آفتاب. . یه ذره بیشتر ... تلاش کن ...افتادی؟؟!! دوباره امتحان کن... محکم تر قدم بردار... آفرین... رسیدی!!! الان بالای قله ایستادی. دشتها و کوهستان های زیادی زیر نظرته ! قله های بلند دیگه رو هم میبینی! رسیدن به اون بالا پر زحمته ،پیچ و خم ها ،فراز و نشیب ها وسختی های زیادی داره. مبارزه ای خستگی ناپذیر با ضعف ها و کاستی ها می طلبه. اراده ی قوی و همت بلند میخواد . همه توانت رو برای بالا اومدن گذاشتی . احساس خستگی میکنی اما در اوج خستگی و ناتوانی جسمی احساس خشنودی قلبی، توانایی، اعتماد به نفس ، ایمان، خودباوری و... می کنی. لذتش مادی نیست. اونجا هیچکس نیست جز یگانه. هیشکی تو رو نمیبینه! تماشاچی نداری فقط شاید فرشته ها برات کف بزنن! هر چی راه دشوارتر و صعب العبور تر باشه لذتش بیشتر و موندگارتره . این لحظه است که همه مشکلات و سختی های مسیر رو فراموش می کنی! آخه دیگه رسیدی. چیزی رو که خواستی به دست اوردی. تلاش کن قله رو از دست ندی. مطمئن باش راه رو درست اومدی . سعی کن دیگه پایین نیای . آخه برا رسیدن به قله خیلی زحمت کشیدی. از همه چیزت گذشتی! همه چی بسته به خودته هیچ چیز نمیتونه پایینت بیاره!! فقط خودت باید بخوای تا بمونی! به هیچ قیمتی از دستش نده حتی اگه هستیت رو ازت بگیرن!!!
دو خواهر طلبه ایم .شیفته درس خوندن و مطالعه ،بدون آموختن وفهمیدن تنفس برامون سخت و سنگین میشه.
