شورشیرین
قرار بود این دفعه درباره اصل لغت قرآن و این که به چه معناست صحبت کنیم.
در اصل لغت قرآن چند نظریه وجود داره که یکی یکی اونها رو بررسی می‌کنیم:
نظر اول) مستشرقان(اونهایی که خودشون غربی هستن اما مطالعات شرق شناسانه دارن)میگن:قرآن از"قریانا"که واژه‌ای عبری وسریانی مشتق شده (اینا خیلی بانمکن و میگن که خیلی از کلمات از کلمات غیر عربی ساخته شدن،مثلا ابراهیم از بهرام گرفته شده ویا قریش از کورش!حالا این کلمات چه ربطی به هم دارن معلوم نیست!!)
اما بقیه میگن :قرآن لفظ عربی و مستقله!البته اینها خودشون هم دو دسته میشن:
بعضی هاشون میگن قرآن لفظ جامده یعنی ریشه فعلی نداره و اسم خاص برای یه مجموعه است.
یه عده دیگه میگن:نه!مشتقه وریشه فعلی داره!اینها هم خودشون4دسته میشن:
دسته اول:از« قَََرَن» به معنای نزدیکیه چون آیات و سوره های قرآن به هم نزدیکند.
دسته دوم:از« قَرَنَ» به معنای قرینه وهمتای هم بودنه چون آیات و سوره ها معارف دینی و الهی رو بیان میکنن وچون هدف همگی یکیه و واسه اینه که انسان رو به تعالی وکمال واقعیش برسونه!
دسته سوم:از «قَرَأَ» به معنای جَمَعَ،جمع کردنه!
دسته چهارم:این گروه قایل به این هستن که:کلمه قرآن از« قَرَأَ» به معنای "تَلا"تلاوت کردنی وخواندنیه.
والبته ما از بین این نظرات همین نظر آخر رو قبول داریم چون قرآن یعنی خواندنی ،تلاوت کردنی آخه آیات قرآن بیان کننده معارفین که انسان واسه زندگی بهتر نیاز داره و با دونستن وعمل کردن به اونها به کمال میرسه،وهر عقل سلیمی میدونه که"به عمل کار برآید"
اگه قراره آدم به چیزی یا جایی برسه باید عمل کنه وبرای عمل کردن خوب لازمه که اون چیزها رو بدونه !ویه راه (بهترین راه)دونستن هم خوندنه! قرآن خوان باشیم و رهرو کمال!
دو خواهر طلبه ایم .شیفته درس خوندن و مطالعه ،بدون آموختن وفهمیدن تنفس برامون سخت و سنگین میشه.
