سلام عزيز نازنين من/ تشکر/عيدشماهم مبارک/درباره ما رو خيلي دوست دارم ياد روزهايي که هم اتاقي بوديم و با هم درس ميخونديم و شعر ميخونديم و حافظ ميخونديم و شبهاي امتحان که تا صبح مباحثه ميکرديم/ وبلاگ مي نوشتيم و يه صندلي اضافه کنار کامپيوتر براي مامان گذاشته بوديم تا به زور براش مطلب بخونيم.../حيفه تغييرش بديم/يک وقتهايي تونستي مادرانه هاي با محبتت رو بنويس ميدونم شما مثل من رند نيستي! مادرانه هات رحمت اند/زهراي نازنينم رو از صميم قلب ميبوسم. به اميد ديدار

سلامي به اندازه مهربونيهات ساده و صميمي و خواستني. ممنون عزيزم. بهترش براي خودت و همه دوستاي ديگه :)قربانت راستي توي تصوراتت اضافه کن بابايي که ديگه از تذکر دادن نا اميد شده و مجبوره خودشو به خواب بزنه تا بتونه بي دردسر تر بخوابه چون اگه نداي بيداري بده ولش نميکنيم و بايد به بازي اضافه بشه...(آيکن همسر رند!!!)